Choć przez niemal pół wieku świat wykonał gigantyczny skok cywilizacyjny, film „Lupin Trzeci: Zamek Cagliostro” nie sprawia wrażenia produkcji archaicznej ani w warstwie realizacyjnej, ani tematycznej 6

Lupin Trzeci jest spadkobiercą złodziejskich talentów słynnego Arsena. Wraz z przyjacielem potomek obrobił właśnie słynne muzeum. Post factum złodzieje orientują się, iż skradzione stamtąd zabytkowe monety są falsyfikatami. Przestępcy szybko zdają sobie sprawę, że w ten sposób mogą się dorobić fortuny. Wystarczy ukraść towar, który da się sprzedać jako zabytek. Lupin i Jigen wyruszają na wyspę hrabiego Cagliostro. Fama niesie, iż właśnie tam dokonuje się „produkcja” fałszywych pieniędzy. Dotarłszy na miejsce Lupin i Jigen zobaczą pałac na wodzie, do którego można dotrzeć tylko akweduktem. A miało być staromodnie.” - rzuca ironicznie Jigen, gdy zza archaicznego muru uniesie się w niebo wiatrakowiec. To sygnał, że zawodowi złodzieje staną naprzeciw wyzwania cięższego niż myśleli. Wyspą rządzi regent Cagliosttro. Jego intencją jest otumanić księżniczkę Clarissę i się z nią ożenić. Tyran wierzy, że połączenie mocy małżeńskich da efekt magiczny. Oba arystokratyczne rody przed czterema wiekami znaczyły wiele. Skupienie ich pod jednym nazwiskiem powinno się spożytkować realizacją wielkiego przedsięwzięcia. Do swojej dyspozycji ma więc Cagliosttro nie tylko rozległy zamek, wiernych żołnierzy, ale i środki transportu takie, jak wiatrakowiec.

„Upadek Burbonów, finansowanie Napoleona, kryzys 1929 roku...”- Jigen wylicza fakty z przeszłości, które wpłynęły na bieg historii. Za nimi stały ponoć fałszywe fortuny. Ukraść coś złodziejowi to zadanie zuchwałe. Lupin chce się go podjąć. Sam nie zdaje sobie sprawy, że na przeszkodzie stanąć mu może nieznany wcześniej powód. „Pozwól się ukraść złodziejowi.” - oświadcza z rozbrajającą nawet dla siebie samego szczerością włamywacz. Lupin właśnie dotarł do niedostępnych jakby się mogło zdawać komnat Clarissy. Księżniczka wywarła na złodzieju tak wielkie wrażenie, że zapomniał on o innym z celów swojej ryzykownej eskapady. Odtąd duet złodziejski będzie działał równolegle, chcąc przejąć zamkową fortunę oraz wyzwolić z rąk regenta jego niewolnicę. Cagliosttro nie puści płazem tego wyzwania i wytoczy przeciwko Lupinowi wszystkie dostępne środki. Do akcji wkroczy też safandułowaty oficer Interpolu Zenigata, mieszając szyki obu stronom sporu.

Film w reżyserii Hayao Miyazaki jest animacją powstałą przed 45 laty, która została poddana obecnie technicznemu liftingowi. Jako taka ma zasadniczo wartość sentymentalną oraz ewentualnie porównawczą. Choć przez niemal pół wieku świat wykonał gigantyczny skok cywilizacyjny, film „Lupin Trzeci: Zamek Cagliostro” nie sprawia wrażenia produkcji archaicznej ani w warstwie realizacyjnej, ani tematycznej. Akcja rozwija się wartko, postaci nie są „papierowe”, epilog wyda się wbrew pozorom zaskakujący. Najlepszą, choć trudną do przeprowadzenia recenzją byłaby taka, którą mogliby wyrazić widzowie obu wersji filmu Hayao Miyazaki. Pozostali mogą liczyć na półtorej godziny bezproblemowej, pełnej wigoru rozrywki.

„Po co wam siła, skoro nie poznajecie kamuflażu?” - wrzeszczy na swoich ludzi wzburzony Cagliosttro. Regent był pewien, że jego twierdza jest niezdobyta. Już gotów był orszak, a parze młodej ślubu miał udzielić biskup. On sam się szybko demaskuje. Spod biskupiej mitry błyśnie znajomy, szelmowski błysk oka. Nawet Arsen Lupin nie odwoływał się w swoim fachu do tak niestandardowych tricków.

Dziękujemy za seans sieci Cinema City